18 julio 2011

Opsímata

La palabra opsímata no la recoge el diccionario de la Real Academia de la Lengua, incluso en internet es difícil encontrar una definición. Yo me la encontré el otro día leyendo Una lectora nada común de Allan Bennett. Es una palabra bonita, sonora, con clase : opsímata. Y además con significado potente, un vocablo con personalidad para definir un concepto difícil de explicar, pero con mucha miga.

Un "Opsímata" es la persona que aprende tarde en la vida. Y, voilà, yo esta palabra la he aprendido tarde (pero a tiempo, siempre estamos a tiempo). Quien no ha dicho aquello de si yo volviera atrás hubiera estudiado esto, si yo tuviera veinte años menos aprendería lo otro… bueno pues que sepáis que todos llevamos un opsímata dentro, y que por lo tanto todavía estamos a tiempo.

No se si “opsímata” tiene relación con la palabra optimista, pero me parecen familiares por aquello del positivismo, de ser capaz de aprender, de tener ganas, cuando ya entramos en tiempo de descuento.

2 comentarios :

Teresa dijo...

"Tiempo de descuento?" What's that? Tu el que vulguis de opsímata però de temps tot el temps del món encara. Així que a gaudir-ne! (que a tu no cal animar-te a fer-ho, ja ens saps prou...)

la sargantana del puig campana dijo...

ja,ja,ja. M'has fer riure Teresa,si que és veritat que no cal animar-me i que tenim per davant tot el temps del món,... tú evidentement també. Besets wuapa.